Nigdy, Nigdy się nie poddawaj!!!
„Moi lekarze powiedzieli mi, że nigdy więcej nie będę chodzić. Mama powiedziała, że będę. Wierzyłam mojej matce”. – Wilma Rudolph, trzykrotna mistrzyni olimpijska w lekkoatletyce.

Urodziła się przedwcześnie i w bardzo wczesnym dzieciństwie zachorowała na polio. Pomimo wyzdrowienia jej lewa noga uległa paraliżowi, przez co zmuszona była do noszenia specjalnych metalowych klamr. Jej rodzina jeździła z Nią regularnie w poszukiwaniu działań mających na celu przywrócenie sprawności jej chorej kończynie. Przed ukończeniem 12. roku życia Wilma przeszła także szkarlatynę, ospę wietrzną, krztusiec i odrę.
W 1952 roku, w wieku dwunastu lat, Wilma odzyskała sprawność. Jedna z jej starszych sióstr należała do drużyny koszykarskiej i Wilma postanowiła pójść w jej ślady. Jako licealistka i członkini zespołu koszykarskiego została dostrzeżona przez trenera lekkoatletyki Edwarda S. Temple. Rudolph miała wcześniej doświadczenie w tej dziedzinie sportu, gdyż należała do szkolnej drużyny lekkoatletycznej – głównie po to, żeby mieć zajęcie między sezonami koszykarskimi.
Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Melbourne w 1956 mając zaledwie 16 lat zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 x 100 m.
Podczas kolejnych igrzysk w Rzymie w 1960 zdobyła trzy złote medale: w biegu na 100 m i 200 m oraz w sztafecie 4 x 100 m.
Wycofała się z biegania w roku 1962 w wieku … 22 lat.