Galeria sław kategorii 81 kg

Na zgrupowaniu w Lignano w Villaggio Olimpico we Włoszech zebrały się wielkie gwiazdy judo z przeszłości. To była wspaniała okazja, aby ujrzeć razem kilku starszych zawodników którzy walczyli ze sobą w przeszłości w kategorii wagowej do 81 kg, choć nigdy na Igrzyskach Olimpijskich. Warto przypomnieć, co osiągnęli i jak często startowali na Igrzyskach Olimpijskich. Większość z nich odnosi teraz sukcesy jako trenerzy.
Antonio Ciano (41) był włoskim judoką i mistrzem kraju w latach 2006, 2007, 2009, 2010. Zdobył srebro na Mistrzostwach Europy 2009 w Tbilisi. Został mistrzem Włoch po raz piąty w 2016 roku w Parmie jako jeden z najstarszych w historii (35) mistrzów. Przeszedł na sportową emeryturę w 2016 roku, ale ponieważ bardzo kocha judo, więc rywalizował w Lidze Europy w 2018 roku w Bukareszcie. Pracuje w swoim klubie Fiamma Gialle Roma jako trener. Brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w 2012 roku. Ciano walczył z Budolinem, Bruyere i Mareschem oraz Marconcinim, Krawczykiem i Valois-Fortierem.
Alexei Budolin (46) jest brązowym medalistą olimpijskim z 2000 roku i dwukrotnym medalistą mistrzostw świata, srebrnym w 2001 i brązowym w 2003 roku. Tytuł mistrza Europy zdobył w 2001 roku w Paryżu. Był mistrzem Europy juniorów w 1995 i 1996 roku. Brat Dimitri Budolina. Przez lata był trenerem kadry Estonii, a od 2017 roku jest trenerem reprezentacji Szwajcarii. Brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w 2000 i 2004 roku. Budolin walczył z Krawczykiem zarówno w U78kg jak i U81kg. Jego brat Dimitri walczył w U90kg.
Włoski judoka Francesco Bruyere (41) był finalistą mistrzostw świata w Kairze w kategorii U73 kg. Był brązowym medalistą mistrzostw Europy juniorów w 1999 r. Trzy razy zwyciężał w Pucharze Świata, w Rzymie, Tallinie i Miami. Łącznie wywalczył 8 medali Pucharu Świata. Po zakończeniu kariery sportowej został trenerem. Aktualnie prowadzi kobiecą reprezentację Włoch. Cztery razy startował w mistrzostwach świata. Z obecnej galerii Bruyere rywalizował z Mareschem, Ciano and Jeżkiem.
Włoski judoka Matteo Marconcini (32) został srebrnym medalistą mistrzostw świata w 2017 r. w Budapeszcie. Na igrzyskach olimpijskich w Rio wywalczył piąte miejsce. Zwyciężył w turnieju European Open w 2016 w kategorii U81 kg w Pradze, a w takim samym turnieju w Casablance wywalczył brązowy medal. Antonio startował w tych turniejach po przerwie spowodowanej kontuzją barku odniesioną w 2015 r. Wcześniej, w 2014 r. zwyciężył w Pucharze Europy w Sindelfingen i w Celie. Na Grand Slam w Baku w 2016 r. zajął trzecie miejsce. Dwa lata później był drugi na European Cup w Maladze. Startował na igrzyskach olimpijskich w 2016 r. Spośród zawodników uwieńczonych na zdjęciu Marconcini (32) jest najmłodszy, zatem walczył tylko z Valois-Fortierem i Ciano.
Robert Krawczyk (44) był przez wiele lat członkiem reprezentacji Polski. W roku 2007 wywalczył tytuł mistrza Europy. Na mistrzostwach świata w Osace w 2003 r. zdobył brązowy medal, a piąte miejsca były jego udziałem na igrzyskach olimpijskich w Atenach (2004) i mistrzostwach świata w 2007 r. Był członkiem drużyny, która zdobyła brązowy medal na mistrzostwach Europy w 2012 r. Po zakończeniu kariery sportowej został trenerem reprezentacji Belgii, a jego podopieczny Dirk van Tichelt został brązowym medalistą olimpijskim. Był trenerem Beaty Pacut, która została mistrzynią Europy w 2021 r. W maju 2022 r. Krawczyk został trenerem kadry Austrii. Był trzykrotnym olimpijczykiem (2000, 2004 i 2008). Krawczyk walczył z Ciano i Mareshem, a trzy razy z Budolinem.
Sven Maresh (35), z klubu S.C. Berlin doszedł do międzynarodowego poziomu w kategorii U81 kg. W 2003 r. na młodzieżowych (U23) mistrzostwach Europy w Antalii wywalczył złoty medal w kategorii U81 kg. Zwyciężał na Grand Prix i Grand Slam w Abu Dhabi, Moskwie i Samsun. Maresh był mistrzem Europy juniorów w 2006 r. i wielokrotnym mistrzem Niemiec. Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w 2016 r. Walczył z Ciano, Valois-Fortierem, Bruyerem i Krawczykiem.
Czech Jaromir Jeżek (35) był brązowym medalistą mistrzostw Europy w 2011 r. Wśród jego dziewięciu medali z Pucharu Świata znajdują się trzy złote: Birmingham (2007), Wiedeń (2008) i Madryt (2010). Jeżek był wielokrotnym mistrzem Czech w kategorii U81 kg. Startował w mistrzostwach świata, był dwukrotnym olimpijczykiem (2008 i 2012). Na mistrzostwach Europy w Mińsku (2017) wywalczył brązowy medal. Jeżek dwukrotnie walczył z Bruyerem.
Kanadyjski judoka Antoine Valois-Fortier (33) był brązowym medalistą londyńskich igrzysk olimpijskich (2012), a na igrzyskach w Rio zakończył rywalizację na siódmym miejscu. Valois-Fortier walczył w finale mistrzostw świata w 2014 r. z Tchrikishvilim zdobywając srebrny medal. Był dwukrotnym brązowym medalistą mistrzostw świata (Astana 2015 I Tokio 2019). W 2017 r wygrał Grand Prix w Hohhot. Był także zdobywcą brązowych medali w Grand Prix w Tbilisi i Antalii w roku 2029 oraz srebrnych trofeów na Grand Prix w Montrealu i Zagrzebiu. Zakończył karierę sportową w grudniu 2021 r, zostając trenerem reprezentacji Kanady w rozpoczynającym się cyklu przygotowań do igrzysk olimpijskich w Paryżu. Był trzykrotnym olimpijczykiem (2012, 2016 i 2021). Walczył z Bruyerem, Ciano, Marconcinim i Mareshem.
Opisani powyżej zawodnicy nigdy nie spotkali się ze sobą w walkach finałowych i nigdy nie rywalizowali bezpośrednio ani na mistrzostwach świata, ani na igrzyskach olimpijskich.
źródło: judoinside.com